Salon w jesiennej odsłonie

   Emocje po naszym szafiarskim Konkursie jeszcze nie opadły, a ja już mam dla Was kolejną gratkę - już niedługo, jeśli wszystko dobrze pójdzie, zobaczymy się w Warszawie :))) Wyczekujcie wraz ze mną najnowszego numeru magazynu "Moje Mieszkanie", który w kioskach pojawi się już w połowie listopada ;)

Zbliża się kolejny, dla nas niezwykle ekscytujący, czas. 

A w ogóle to ja już planuję święta, ściślej mówiąc - świąteczne dekoracje. Już myślę gdzie jaki gwóźdź wbić, by coś podwiesić... Nic nie poradzę na to, że mam kompletnego bzika na punkcie dekorowania domu na święta Bożego Narodzenia. Uwielbiam to, tak jak przygotowania i świąteczny nastrój. 

Myślałam, że uda mi się pomalować ściany w salonie, ale wszystko wskazuje na to, że najpierw zajmiemy się naszym autowym staruszkiem, żeby mieć w ogóle czym jeździć. Plany związane z malowaniem odkładam, ale tapety jakieś położę na bank. Zalega mi kilka rolek, więc jest co robić. A wymyśliłam, że - uwaga - werandę "zrobię" na czarno ;) 

   Po miesiącach koczowania w sypialni (znacie to uczucie, gdy przeprowadzacie się z małego do dużego domu i nie potrafiąc funkcjonować na dużej przestrzeni, koczujecie z bliskimi w jednym pokoju..? ) coraz częściej spędzamy czas w salonie. Jest w nim już tyle mebli i "ocieplaczy", że wręcz zachęca do tego, by zasiąść wygodnie w fotelu. Mnie cieszy fakt, że jest tu miejsce na wszystkie stare durnostrojki, takie jak lampioniki, ramki, które zalegały na dnie pudła, bo w poprzednim domu nie było już dla nich miejsca. A do niektórych mam ogromny sentyment. Nie ważne, że średnio pasują. Przywołują pozytywne myśli i to się liczy ;)

   O właśnie, a to nasze nowe fotele. Fotele kompromisowe. Ja koniecznie chciałam pikowane angliki, z uszami, na giętych nóżkach... ale fakt, były średnio wygodne. Poszłam na (chyba mój największy) kompromis i zamówiliśmy fotele, które podpasowały panu domu. Nie są stylowe, mają raczej nowoczesną formę (w porywach do PRL-owskiej moim zdaniem..), ale naprawdę są niebiańsko wygodne. Tkanina, którą wybrałam, sprawiła, że raczej pasują do reszty mebli.

Kilka dni temu wygrzebałam z dna szafy stare obrusy richelieu. Kupione po ok.4zł za sztukę. Tutaj wszystko nagle się przydaje. Fajnie.. ;)

 

   Wreszcie znaleźliśmy czas na zawieszenie ram. Włożyłam w nie kilka zdjęć naszego miasta sprzed II wojny światowej. Uwielbiam takie fotki. Szczególnie, gdy widać na nich ślady przedwojennej codzienności..

Jesienne słońce wisi nisko na niebie, do kuchni wpada więc fajne światło, sprawiając, że wygląda ona jak pokój ze starej baśni. Lubię taką grę świateł i często chwytam ją w obiektyw..

Inicjatorką zaś tego zdjęcia była Jula, która biegła do mnie rozpędzona niczym pendolino krzycząc: "Mamuś, zobacz jak pięknie jest dzisiaj..!!" 

W istocie. Pięknie.

  A co się teraz je w rustykalnym..? Naturalnie tartę ze śliwkami. I zupę dyniową. O, mam fantastyczny przepis (ups..właśnie sobie przypomniałam, że miałam go wysłać kumpeli.... Martuś - soryyyyyyyy!!), podać w kolejnym poście..?? 

 Ściskam Was!!