Powiało chłodem... ;)

Kilka dekoracji jesienych w naszym domku...

Tę lampkę znalazłam na targu staroci. Stała na ziemi, cała oklejona białym tiulem ;) Spodobała mi się podstawa, więc kupiłam. Tiul zerwałam, a dół klosza obszyłam tasiemką z kryształkami...

Poniżej listki z niedzielnego wypadu do lasu (gdzie się zresztą z mężusiem zgubiliśmy;) )

Oregano, które kilka dni temu przywiozła mi teściowa; wyhodowała je na działeczce. Może się przyjmie. Dotychczas sadziłam jedynie ziółka zakupione w markecie bądź kwiaciarni, jednak nigdy mi się nie przyjmowały. Cóż, zobaczymy...

A to moje nowe dzieło :)

Witam witam...w pozytywnym nastroju.......

Autka z kolekcji mojego męża... ;)

A to kilka drobiazgów z domku...
Pomimo że nie jestem posiadaczką domu (w dosłownym tego słowa sensie), zawsze swoje malutkie mieszkanko określam mianem "domku". Słowo DOM kojarzy mi się z ciepłem i klimatem miejsca, w którym żyję. Nie miejcie mi zatem proszę za złe, ze piszę "w moim domu", bo kocham ten zakątek i zdecydowanie wolę to określenie niz słowo "mieszkanie" ;)



a do tego mam sentyment... to jeden z obrazów mojego ojca. Jedyna w zasadzie pamiątka po "lepszych czasach"...

Przepięknie malował. To chyba po nim odziedziczyłam zamiłownie do tworzenia. Tyle że ja nie maluję obrazów w oleju, a on robił to wręcz doskonale... Szkoda, że czasem życie staje się na tyle pogmatwane, że, powodując jednocześnie słabość u człowieka, przyczynia się do ucieczki w alkohol................

Kącik do pracy... ;)

Tyle udało mi się miejsca "wyskrobać" :)
Farby się pomieściły... ;) Deski na półeczki to odpad ze starej dechy na daszek, wyszlifowane i pomalowane. Wreszcie mam gdzie malować. Małe bo małe, ale... ;)

Muszę zorganizować sobie teraz mały kącik do pracy w moim małym mieszkanku...

Dziś po południu młotki idą w ruch. Muszę mieć kącik do malowania. Zobaczymy jak ja to zrobię :) na tym metrażu będzie ciężko, ale co tam...

Niedługo zamieszczę foteczki.

A, zamierzam go zrobić w tym kąciku za kuchnią. Obecnie wisi tam moja domowa apteczka.

Cóż, zobaczymy co mi z tego wyjdzie... ;)

DOMKU NIE BĘDZIE

Wczoraj dostalismy odmowną decyzję w sprawie zamiany mieszkania na domek. Uzasadniono to tym, że nasze mieszkanie - pomimo iż nieduże - jest zbyt wiele warte...

Bałam się, że się załamię. Tak bardzo czekałam na ten dom, no i na pracownię oczywiście...

Dziwne, bo się wcale nie załamałam. Wczoraj wszystko ze mnie spłynęło, być może dlatego, że miałam już dość tego czekania.

Myślałam, że będę płakać.

Wieczorem zjedliśmy kolację w jednej z zielonogórskich restauracji. Nie byliśmy w stanie pochłonąć takiej ilości pizzy, więc jedną zapakowaliśmy do kartonika. Potem spacerowaliśmy po starówce. Na ławce siedział chłopak (pewnie student:)), który grał na gitarze i naprawdę nieźle śpiewał. Zamiast drobnych zaoferowaliśmy mu ciepłą pizzę. Zdziwił się, ale ucieszył:)

I stwierdziłam, że dawno nie czułam się taka szczęśliwa...

Wam wszystkim - ku przestrodze...

Decyzji nadal nie ma.
Dziś znów coś nowego. Dowiedziałam się, że Pani, która nas obsługuje w naszym oddziale banku, "zapomniała" nas poinformować, iż nasza spłata części kredytu może nie mieć sensu, gdyż bank i tak prawdopodobnie weźmie pod uwagę pierwotną kwotę kredytu. DROBIAZG.
Na decyzję czekamy do piątku. Jeśli nadal nie zapadnie, rezygnujemy z całej sprawy. Trudno. To nie na ludzkie nerwy...

Czy ktoś powiedział, że w bankach pracują tylko poważni ludzie...? :/

Jak tak dalej pójdzie, nabawię się wrzodów... :((
Ludzie w banku powariowali. Zero ludzkich uczuć. Zero empatii. Zero odpowiedzialności.
Decyzja miała być znana już dziś, na 100%.
Facet, który zajmuje się naszą sprawą, umówił się ze mną, że zadzwoni do mnie zaraz po 14-tej. Czekałam. Siedziałam jak na szpilkach.
Nie zadzwonił, więc sama próbowałam się z nim skontaktować chcąc dowiedzieć się, czy już poznał decyzję analityka czy jeszcze nie.
Wisiałam na telefonie prawie 2 godziny. Nie odbierał.
Zadzwoniłam w końcu do sekretariatu by spytać co się z gościem dzieje, skoro nie odpowiada na mój telefon. A ja się strasznie denerwuję, bo nie wiem jaka jest decyzja...
Dowiedziałam się od Pani sekretarki, że Pan skończył wcześniej pracę i pojechał do mojego miasta. A o decyzji nic nie wie.
I pytam się
JAK TU NIE ZWARIOWAĆ?!!

Sądny dzień...

Dziś poznam decyzję, choć już się domyślam, jaka będzie... :(
Ja tylko marzyłam, by mieć własną pracownię, co by mi ułatwiło założenie firmy................................

Kiedy straciłam pracę pomyślałam sobie, że to wszystko nie dzieje się bez przyczyny... Myślałam, że tak ma być. Że sytuacja, w której się znalazlam, to znak. A dom miał być tego dopełnieniem. Miałam założyć pracownię...
Teraz to wszystko straciło sens.
Wracają do mnie złe myśli, związane ze sposobem, w jaki zostałam poinformowana, że nie przedłużono mi umowy... :(
Wszystko jest nie tak, jak miało być.
Nie wiem, jak sobie z tym wszystkim poradzę...

Czekam...

Czekam czekam czekam

..........

Matko... nadal nic!! Odpowiedzi nadal nie ma, muszę czekać do poniedziałku.

Chyba zwariuję... :(

Ciagle czekam na odpowiedź banku. Dzwoniłam godzinę temu, zaraz mam znów zadzwonić. Brzuch mnie boli z nerwów... Strasznie się boję co będzie :( Denerwuje mnie, że trzeba tyle czekać. Oni wszyscy powariowali, miesiąc czekać by ktoś powiedział "tak" lub "nie".

Zaraz dzwonię...

Niezapomniane chwile...

Kilka ujęć z mojego mieszkania...

Ostatnio polubiłam biały kolor we wnętrzach. Być może dlatego, że jestem posiadaczką niewielkiego metrażu i gdy rozjaśniłam swoje wnętrza - zrobiło się przyjemniej. Przy jasnej kolorystyce mam więcej energii do działania.
Wcześniej, tuż po przeprowadzce, łączyłam ukochany rustykalny styl z nowoczesnością. Szybko jednak odkryłam, że to nie mój klimat... Źle się czułam w otoczeniu nowoczesnych mebli i detali. Teraz jest lepiej nie tylko mnie, ale i mojej drugiej połówce :) To jedna z moich wad, że lubię częste zmiany w wystroju domu i czasem zbyt często jeżdżę z meblami ;) Jednak cieszę się, że mój kochany ma tyle do mnie cierpliwości... ;)

Oto moje przeróbki:
Odcienie brązu to to, co było wcześniej...