Miasto Aniołów - senna Lanckorona

   Czuję się jak bez ręki:(
Na aparat przyszło mi trochę poczekać... tak więc do jutra jestem "fotograficznie uziemiona".
Tak jak pisałam w poprzednim poście, mój ukochany archaik spadł ze statywu i wymaga serwisowania. Wszystko przez wstrętny, "chybotliwy" statyw. Na szczęście zdążyłam zrobić planowane zdjęcia...
Statyw po rzeczonym wypadku miałam ochotę... och... rozwalić o jakąś baaardzo twardą powierzchnię. Henryk, mąż Joli (u których gościliśmy na Mazurach) nawet zaoferował się, że wypożyczy mi ścianę swojej ukochanej stodoły;)))
Kiedy emocje opadły, odstawiłam niszczyciela do kata, zastępując go takim, którego przewróci jedynie huragan;)

   Wybaczcie mi jakość niektórych zdjęć... ale robiłam je chorym sprzętem...;)

A dziś będzie o kolejnym magicznym miejscu.

   Kiedy byłam z wizytą u pani Ani Sztaudynger w Zakopanem, spotkałam panią Krystynę (która brała udział w plenerze malarskim w Koszystej). Powiedziała mi, że grzechem byłoby nie odwiedzić w drodze do domu jeszcze jednego magicznego miejsca - Lanckorony.
Wprawdzie droga do domu zajęła nam sporo czasu, jednak postanowiłam, że - choć na chwilę - tam pojedziemy.

   Do Lanckorony dojechaliśmy gdzieś koło godziny 11:00. Rynek przywitał nas ciszą. Słońce przyjemnie ogrzewało obolałe od podróży plecy.
Tutaj czas się zatrzymał. Magia miejsca jest niemalże namacalna.
Czasu na zwiedzanie mieliśmy niewiele (po drodze mieliśmy wstąpić na obiad do rodziny ze Śląska), dlatego wiedziałam już, że kiedyś będę musiała tu wrócić i zobaczyć więcej. Pospacerowaliśmy po ryneczku, odwiedzając miejscowe sklepiki z rękodzielniczymi różnościami. Jeden z nich szczególnie przypadł mi do serca. W środku cudownie pachniało lawendą i macierzanką.
Po spacerze udaliśmy się na kawę. Do tej pory uśmiecham się na wspomnienie tej... "Kawiarni" ;)
Kawiarnią bowiem było niewielkie stoisko przed jednym z domów. Stało tu kilka stoliczków, mały bufet, a ekspres do kawy zajmował miejsce na parapecie okna;) Obsługa młoda, piękna i baaardzo miła;) Kawa smakowała wybornie, choć podano nam ją w papierowych kubkach. Wszystko tu było takie... trochę zabawne... niedopracowane... ale JAKŻE UROCZE...!! :))) Dziewczyny zamiast siedzieć w domu i narzekać na brak pracy tudzież gotówki, wymyśliły sobie taką własnie kawiarenkę, super sprawa:)))
Po wypiciu kawy ruszyłam do pachnącego sklepiku. Jako że byłam w Mieście Aniołów, musiałam znaleźć dla siebie jakiegoś Stróża. Uśmiechnął się do mnie taki niewielki, ceramiczny, do zawieszenia. Julce też kupiłam, tyle że w kolorze liliowym. Postanowiłam też zabrać do domu odrobinę magicznego zapachu - skusiłam się na bielutkie woreczki z suszoną macierzanką:) Wyglądają niezwykle sielsko:)))


Zapraszam Was w krótką podróż...

Lanckorona, w rynku

A tutaj już chwalę się pięknym bukietem od Joli. Ususzony zdobi barek.
Dzięki niemu odrobina magii Mazur zamieszkała w moim domu. I będzie mi przypominać piękne wakacje...oj..piękne........................ :)))

   Na powyższym widać skutki sprzęciarskiego wypadku;)
Mam jednak nadzieję, że już jutro będę mogła eksperymentować z nowym nabytkiem....

Ślę serdecznie uściski!!