O kolejowych wpadkach i zielonym upominku

   Och... potrzebuję odpoczynku.

Zapracowałam się tak mocno, że znów zaczyna szwankować moje zdrowie. Pora na odpoczynek i relaks...

Jak Wy się relaksujecie? Jestem ciekawa...

Ja w celu "zresetowania się" jak mawia moja koleżanka Ewa, najczęściej sprzątam dom. Czyszczę szafki, robię porządki w szufladach z biżuterią etc. Potem biorę gorącą kąpiel z olejkami zapachowymi. W pokoju zapalam świeczki, włączam na dużym ekranie szemrzący wodospad. Czytam gazetę, piję zieloną herbatę otulona ciepłym kocem. Celebruję chwilę dla siebie..

   Od pewnego czasu bardziej dbam o swój organizm i częściej odpoczywam. Być może jest to po części uwarunkowane rodzajem pracy, który wykonuję, a który bywa cięższy niż poprzednia praca w szkole. Staram się dbać również o sen. Kiedy nie jestem wyspana, nic nie idzie po mojej myśli, dzień się tak jakoś nie układa... 

   Tak, jak już wspomniałam o śnie, nasuwa mi się wspomnienie...

Kiedy studiowałam, przez pierwszy rok mieszkałam w miasteczku akademickim, natomiast cztery pozostałe lata codziennie dojeżdżałam na uniwersytet pociągiem. Wierzcie mi, mało kto wykazuje równą mojej empatię, gdy słyszy o pogodowo-kolejowych sensacjach;) Znam to z autopsji. Przeżyłam na własnej zamarzniętej skórze;))

   Nie raz zdarzało mi się marznąć, ale i drzemać w pociągu. Bywałam niewyspana, przemęczona. Zdarzało się, że zasypiałam podczas podróży i budziłam się gwałtownie, kiedy pociąg zaczynał hamować. Dodam, że budziłam się wówczas w pozycji schylonej, a głowę miewałam już pomiędzy nogami... Bywało, że z powodu przemęczenia wykazywałam wzmożony roztrzepanizm i zachowywałam się tak, jakobym była szlachtą, a myśleć za mnie mieli inni podróżujący. Raz na przykład "wyrwałam" do wyjścia, gdy pociąg wjechał na stację docelową, a gdy już wychodziłam z pociągu, jakiś mężczyzna wybiegł za mną krzycząc "proszę pani, pani torebka".. No tak, po co mi torebka....... ;)

Innym razem, jadąc z sesji, miałam na sobie zgrabne szpileczki. Każda kobieta, która chadza czasem w szpilkach i miała okazję jeździć polską koleją, zapewne wie o pożeraczu kobiecych szpilek..;))) Dla niewtajemniczonych: chodzi o metalową kratkę, z której składają się "pociągowe" schody. Otóż kochani, w tymże dniu stałam się ofiarą owego bandziora. Zamierzałam grzecznie wysiąść z pociągu, lecz niestety, bandyta pożarł mój obcas. Noga utknęła. I to w tym właśnie momencie, gdy druga już stąpała ku następnemu stopniowi schodów... no i.. och, co tu kryć.. runęłam malowniczo do przodu. Złapał mnie kolejowy bohater - starszy jegomość z siwą brodą i aktówką, którą we wspaniałym akcie upuścił, tak więc zapewne (na moje nieszczęście) jakiś profesor... 

Czasami zdarzało się, że jechałam pociągiem godzinę, a gdy już dobiłam do portu, dostawałam wiadomość sms, w której uprzejma koleżanka informowała mnie, że tego dnia wszystkie zajęcia są odwołane. Pociąg powrotny miałam - bagatela - dwie, trzy godziny później, tak więc zwiedzałam miasto wzdłuż, wszerz i w poprzek.

A jeśli już o zwiedzaniu mowa... Często miałam wrażenie, że miasto droczyło się ze mną niczym górol z ceprem. 

Idąc przez starówkę w stronę dworca PKP często mijałam market P&P. Zawsze, gdy zmierzałam w tymże kierunku, miałam go po swojej lewej stronie. Kiedy zaś zamierzałam do tego marketu wstąpić, (u góry nad sklepem był butik ze świetnymi rajstopami), Nigdy, ale to NIGDY nie mogłam go znaleźć. W akcie desperacji dzwoniłam do mojego (wówczas jeszcze) chłopaka oświadczając zrezygnowanym tonem: "znów przede mną zniknął..."  Kiedyś nawet wybraliśmy się razem na spacer. Radek pokazał mi jak trafić. "Zobacz, to taka prosta droga". Mhm... Myślicie, że kiedyś trafiłam..? ;)

   O tak. Moje życie to jedna wielka przygoda;)))

Ok, wracam do rzeczywistości...to jest...teraźniejszości.

Dwa dni temu otrzymałam, tak jak wspomniałam w poprzednim poście, paczkę-niespodziankę. Była to przesyłka od jednej z moich klientek, Pani Luizy, którą darzę ogromną sympatią. 

Otóż Pani Luiza podczas łowów w SH wyparzyła dla mnie dwa cudeńka. Duży bawełniany obrus w kolorze szmaragdowym i dwa wspaniałe, bogato zdobione chwosty. Kiedy rozpakowałam paczuszkę aż mi się łezka w oku zakręciła. Jaka niespodzianka i jak trafiona w mój gust!! Coś pięknego:) Już sobie wyobrażam wczesno-wiosenne i jesienne sesje zdjęciowe z ich udziałem...

Pani Luizo, jeszcze raz składam podziękowania:))) 

A TO dla Was, kochani, za to, że zawsze macie dla mnie czas:)))

Moja zeszłoroczna wiosna...

 
   Wracam do pracy. Tak, to szalone, ale jak już wpadnę w wir... ;)
Właśnie kończę lakierować stół i malować następną tacę. Ciekawe, jak Wam się spodoba;)))