Sobota za miastem i wyprawa do Frankówki

   Witajcie moi drodzy!!
Wczoraj rano, popijając kawę, zastanawiałam się, gdzie spędzić sobotnie popołudnie. Myśleliśmy o wypadzie w góry, ale po sprawdzeniu pogody doszliśmy do wniosku, że wejście w wysokie góry przy burzach i deszczu będzie niemożliwe. Wtedy wpadło mi w ręce najnowsze wydanie czasopisma Piękno&Pasje. Przeglądając artykuły, zachwyciłam się zdjęciami pięknego jeziora i artystycznej zagrody o wdzięcznej nazwie Frankówka...

   Kiedy zaczytałam się w artykule, okazało się, że malownicze tereny ze zdjęć to Łagów i okolice, czyli zaledwie półtora godziny jazdy samochodem...
Mojego małżonka nie trzeba długo namawiać. Spakowaliśmy podróżniczy niezbędnik, czyli: swetry, okulary, środki przeciwkomarowo - przeciwinnorobaczne, napoje, suchy prowiant, PSP, szminkę...... ;)) i wyruszyliśmy w małą podróż śladami artykułu z P&P;)
Tak się złożyło, że w Łagowie odbywał się akurat zjazd motocyklistów, harlejowców (wybaczcie spolszczenie)... pięknych, wypucowanych maszyn było całe mnóstwo, a pomiędzy dźwiękami muzyki słychać było głośny, wywołujący dreszcze warkot........
   Na początku zwiedziliśmy wieżę Zamku Joannitów, z której rozpościera się fantastyczny widok na jeziora...

Później przyszedł czas na lody i spacer wzdłuż brzegu jeziora. Po cichutku z zaskoczenia zrobiłam zdjęcie mojej turystce. Lubię chwytać takie chwile... ;)

   W drodze powrotnej postanowiliśmy odwiedzić Frankówkę. Tak tylko na chwilę. Bardzo chciałam zobaczyć "na żywo" tę piękną chatę.

Właścicielem zagrody jest Pan Jerzy Ludwikowski - artysta, metaloplastyk. Pan Jerzy przywitał nas bardzo serdecznie. Wspaniały człowiek!! Bardzo ciepły, miły i otwarty. Opowiedział nam troszkę o swojej pracy i powstaniu Frankówki, oprowadził po salonach, pokazał swoje atelier. 

Przekraczając próg Frankówki ma się wrażenie, że czas się cofnął. Dom jest czystym odzwierciedleniem wiejskiego dworku. Czuć tu klimat minionych lat. Nawet przez chwilę, pomimo ciszy (bo Pan Jerzy to bardzo kulturalny mężczyzna, który po naszym wejściu do salonu od razu wyłączył telewizor), miałam wrażenie, że słyszę dźwięki klasyków wygrywanych na pianinie...

   Kiedy właściciel Frankówki opowiadał o swojej pracy, pod nogami snuła się kotka Lulu. Próbowałam zrobić jej zdjęcie, ale Lulu za szybko zmieniała miejsce biegając po podłodze i co chwilę wskakując na któryś z parapetów;)

Dzięki mojemu kochanemu mężowi odbyłam szybką lekcję francuskiego, a raczej miałam okazję sobie przypomnieć, bo gdy Pan Jerzy zaczął parlać, Radek od razu poinformował, że francuski nie jest mi obcy... tak więc właściciel od razu zadał mi pytanie, na które - co mnie samą zaszokowało - potrafiłam ładnie odpowiedzieć;)) 

   Zapytałam Pana Jerzego, czy mogę zrobić zdjęcia. Sfotografowałam dom i antyki z galerii, a na końcu samego Pana Jerzego, który zaznaczył, że chce zapozować do zdjęcia z nami: "O, zaraz się tu wyściskamy.." - rzekł, gdy stanęłyśmy z Julą obok. Niesamowicie sympatyczny człowiek...!! :))

Panu Jerzemu z tego miejsca jeszcze raz dziękuję za możliwość poznania Jego samego i zwiedzenia pięknej Frankówki:))

   Bardzo cenię takie podróże i doświadczenia. Bardzo mnie odprężają, motywują i inspirują...

Po zwiedzeniu Frankówki wyruszyliśmy w drogę powrotną. W pewnym momencie moje dzieci zaczęły krzyczeć: "Kasiu wyciągaj aparat" "rób zdjęcie!!" "no szybko, mamo!!"  Spojrzałam na nich z niemałą konsternacją. Jakieś odrapane auto sunęło przed nami, nie widziałam w nim nic nadzwyczajnego, aż nagle moja rodzinka mnie uświadomiła: " No przecież to Złomek!!" ;))))))))))

   Musiałam coś jeszcze sfotografować. Widzicie, co nam dynda pod samochodowym lusterkiem...??? ;))

   

Mam nadzieję, że nie Wam sobota upłynęła równie sympatycznie:))

Dziękuję wszystkim odwiedzającym i komentującym. Życzę Wam spokojnego popołudnia!!

:)))