Po kilku latach kuchnia w drugim mieszkaniu wymagała odmalowania. Lata temu malowałam ją farbą 3v3, tą renowacyjną (bez szlifowania). I o tyle, o ile farba całkiem fajnie się trzyma (nadal wygląda dobrze, fronty można myć nawilżanymi chusteczkami), to jednak jest to farba tworząca gumowatą powierzchnię, której nie da się przeszlifować, by podmalować front miejscowo- tam, gdzie powstały duże przetarcia. Z farbą akrylową byłoby łatwiej - zeszlifowałabym brzegi powstałej plamy (miejsce starcia farby) i pomalowałabym tak, że nie byłoby widać, że cokolwiek było odnawiane. Jakby nie było, w malowaniu mebli mam już wieloletnie doświadczenie, które zresztą zdobywałam na własnych błędach ;)
Tym razem odnawiając szafki postawiłam na inną farbę, zakupioną w Leroy Merlin, czy Memlę Memlę - jak kto woli ;) Ma bardzo jasny kolor łamanej, ciepłej szarości. Maluje się nią niezwykle łatwo. Ma idealną, jak dla mnie, konsystencję. Powinna stworzyć trwałą powierzchnię, nie będę więc jej lakierować. Zresztą nie ma według mnie farby, która naprawdę trzymałaby się latami w newralgicznych miejscach frontów kuchennych (pod zlewem, na froncie zmywarki, koło uchwytów lodówki). Jedyną farbą, którą kiedykolwiek stosowałam na śliskiej powierzchni, a która była naprawdę mocna, był lakier samochodowy. Jednak nie polecam stosowania - no chyba że macie możliwość stałego i intensywnego wietrzenia pomieszczenia, bo opary są bardzo uciążliwe.
Przeprowadziłam też eksperyment - z jednego frontu postanowiłam ściągnąć farbę. Gdyby poszło łatwo, pokusiłabym się o zdjęcie jej z pozostałych, by kuchnia była łatwiejsza w utrzymaniu. Do zdjęcia farby użyłam środka 3v3 (nie pamiętam nazwy, ale jeśli będziecie zainteresowani, znajdę ją). I powiem Wam tak: środek działa dość szybko. Trzyma się go od bodajże pięciu minut do dwóch godzin. Optymalnym czasem było dla mnie 45 minut - po tym czasie powstały pęcherze, które zdzierałam delikatnie drewnianą szpachelką (by nie uszkodzić powłoki frontu). I byłoby super, gdyby nie fakt, że farba w połączeniu z tym środkiem tworzy kisielowo-gumowatą, lepką substancję, którą ciężko się zmywa z powierzchni. Używałam do tego celu gąbki i ciepłej wody, jednak gąbka w minutę oblepiała się tym tałatajstwem i nie dało się jej doczyścić. Dodatkowo preparat ma baaardzo intensywny, nieprzyjemny zapach. To wszystko zaważyło na decyzji - postanowiłam kuchnię po prostu pomalować.
Żałuję, że tak trudna była praca z tą konsystencją, bo efekt był piękny - mój front wyglądał jak nowy, jakby w ogóle nie był nigdy malowany. Nie uszkodziłam oryginalnego lakieru. Naprawdę byłam zdumiona, że dało się całkowicie i bez szkody dla frontu zdjąć farbę.
A Wy macie jakieś doświadczenia z malowaniem mebli bez szlifowania? Jestem bardzo ciekawa.
Życzę Wam dobrego wieczoru!! :)
♥🖤♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję Ci za poświęcony czas... :)