Jak na wsi, czyli u Pani Basi...

    Tytułowa Pani Basia to jedna z moich klientek. Poznałam ją kilka tygodni temu. To ten rodzaj człowieka, przy którym nie wypada kończyć zdania ulepszaczem typu ".., nie?" Nie wypada też stukać łyżeczką o dno filiżanki. Pani Basia jest kobietą elegancką, zarówno w wyglądzie jak i sposobie bycia, o eleganckim sercu i nienagannych manierach. Bardzo wartościowy człowiek. I niezrównanie kreatywny;)
    Spotkałyśmy się, by wspólnym pomysłem i moją pracą podrasować basiową kuchnię, której - w moim mniemaniu - i tak niczego nie brakowało. Odmieniłyśmy nieco charakter starych mebelków dodając im patyny i zdobień.
    Napisałam o tej znajomości, bo myślę, że przetrwa ona dłużej niż myślałam. Z Panią Basią rozumiemy się doskonale. Ba.. Kiedy słyszę zdanie typu : "Pani Kasiu, zrobiłam to tak..ale..pani wie, że za miesiąc już będzie inaczej, prawda..?" ..widzę siebie za "ileśtam" lat. Widzę swoją osobę z posiwiałymi kosmykami upiętymi w niedbały kok, z młotkiem w ręku, a wokół mnie oburzone wnuki krzyczące: "Babciu, znów coś zmieniasz??!!"...;)))
  Spotykanie takich ludzi jak Pani Basia nadaje mojemu życiu barw.
Życzyłabym sobie jak najczęściej spotykać takich ludzi. Z zasadami. Z niesamowitym wręcz poczuciem taktu:)

  Co do mnie i tego, co się aktualnie dzieje..
    Otóż choruję. Chodzę niczym bida z popuchniętymi powiekami i zakatarzonym nosem. Staram się trzymać fason, niemniej jednak trudno się cieszyć, gdy się od dwóch miesięcy wstaje z łóżka z zatkanym nosem. U lekarza naturalnie byłam. Byłam i..się zdziwiłam. Po raz kolejny służba zdrowia dała popis braku profesjonalizmu. Zasugerowałam problem z zatokami. Lekarz zajrzał do nosa i skwitował, że zatoki są OK. Jak to wyjaśnić..? Wiem.
Na studiach miałam profesora, który podczas wykładu pisał notatki na tablicy. Pisał i pisał..a kiedy brakło mu miejsca, odwrócił się i począł bazgrać po drugiej (dodam: dla nas niewidocznej) stronie tablicy. Kiedy jeden ze studentów spytał jak mamy spisać informacje, profesor odparł: "Musicie to widzieć oczyma wyobraźni". No i wszystko jasne. Lekarz niewątpliwie oczyma wyobraźni ujrzał moje zdrowe zatoki..;)
    Poza niedomaganiem (rany, co ze mną będzie za 10 lat?!) pracuję obecnie nad pewnym projektem i sklepem internetowym. Poza tym niuansem dzieje się dużo i dzieje się dobrze;) Maluję, krytykuję siebie samą, poprawiam. I znów maluję..
 
   Obiecałam pokazać przeróbkę krzesła "na biało". Nie jest to możliwe na dzień dzisiejszy, ponieważ klient, dla którego miałam wykonać krzesła, wycofał się, tzn. zrezygnował z bieli. Ale gdy się nadarzy okazja, napiszę co nieco..
    Ja sama, co zapewne zauważacie, zwolenniczką białości nie jestem. Owszem, podoba mi się, ale u kogoś. Sama wolę drewno w naturalnej postaci, bądź w kolorze. Lubię swojsko, ciepło, naturalnie i kolorowo. Ot, taki ze mnie przewrotowiec;)
   Mam nadzieję, że z czasem i Wy przekonacie się do koloru:)
   Już niedługo w moim sklepie ukażą się pierwsze mebelki w Kasiowym wydaniu. A już w następnym poście mój wywiad w lokalnej gazecie..

   Dziękuję Wam za wizyty, ciepłe słowa. Kochani... i najważniejsze. Mamy wreszcie wiosnę!!
Czy Wy - pytanie do kobiet - również odczuwacie ból łydek w związku z nagłym skokiem w baleriny....?

 ;)

Poniżej fragment Basiowej Baśniowej Kuchni:))